15 Mayıs 2016 Pazar

AKRA'DA BULUNAN EL YAZMASI - PAULO COELHO


Bugün sizlere Paulo Coelho'nun Akra'da Bulunan Elyazması adlı eseriyle ilgili yorumlarımı paylaşacağım. Öncelikle şunu belirtmek isterim ki, bazılarına göre çok sıkıcı, bazılarına göre çok saçma, bazılarına göre ise öğretici bulunabilecek bir kitap. Yani aşırı derecede yoruma açık diyebiliriz. Açık söyleyeyim bu kitabı indirimde olduğu için satın aldım. Bayağı bir de kitaplıkta okunmayı bekledi. Güncel ve yeni çıkan kitaplarımızdan artık başım döndüğü bir zaman diliminde öylesine elime geçti ve okumaya başladım. 

Hikayemiz Kudus'te geçmekte. Kimine göre yıl 1099, kimine göre 4859, bir diğerine göre 492. Bu tarihler Mescid-i Aksa'da Müslüman, Yahudi ve Hristiyanların birlik ve beraberlik içinde yaşadığı dönemler. En azından kitapta böyle anlatılmış ve bu beni çok etkiledi. Müthiş bir ordu kapıya dayanmış durumda ve şehrin dört bir yanını birlikte savunmak üzere plan yapmış bu insanlar. Ayrıca normal hayatlarında da bayağı dostluk için de yaşıyorlarmış.

Kıpti ise Yunan asıllı bir gezgin, bir bilge. Bu arada Kıpti'nin hiçbir dine mensup olmadığını da belirtmekte fayda var diye düşünüyorum. Sadece Moire denen bir varlığa inanıyor. Öğretilerinin büyük bir bölümünde inancın ve sevginin öneminden bahsettiği için bence bu bilgi önemliydi. Tamamen tarafsız bir şekilde öğretilerini sunuyor.

Büyük bir ordu şehrin kapısına dayanmıştı ve ertesi gün müthiş kanlı bir savaş olacağını halk biliyordu. Kaçma fikrinde olanlar çoktan gitmişler, diğerleri ise  elinden geldiğince savaşarak şehri korumayı planlıyor ama bir o kadar da olacaklardan endişe duyuyorlardı. Halk meydanda toplanmış bir araya gelmiş, Kıpti'nin sözlerine kulak vermek için meydanda toplanmışlardı. Kıpti onlara şöyle seslendi; 

"Şehrimizi talan edebilir ama burada öğrendiklerimizi silemezler. İşte bu yüzden, ilmimizi surlarımız, evlerimiz ve sokaklarımızla aynı kaderi paylaşmasına izin vermemeliyiz. Peki ilim derken neyi kastediyorum? Yaşam ve ölüm hakkındaki mutlak hakikati kastetmiyorum; gündelik yaşamın karşımıza çıkardığı zorlukların üstesinden gelerek hayatta kalmamızı sağlayan şeyi kastediyorum. Kitapların bize bahşettiği, yalnızca gerçekleşen ve gerçekleşecek olaylar hakkındaki boş yere konuşup durmamızı sağlayan alimliği değil, vicdanı temiz adam ve kadınların yüreklerinde bulunan bilgeliği kastediyorum."

Bu sözlerinden sonra halktan soru sormalarını ister, eski Yunan'da ustalar bilgilerini böyle edinirlerdi der Kıpti. Halk başlar sorularını sormaya. Her soruya verilecek bilgece bir yanıtı vardır Kıpti'nin. Şimdi burada tamamen yerel kültürler devreye giriyor. Bazı konulara verdiği cevapları ben de saçma buldum. Ancak bir çok konuda gerçekten gözden kaçırdığımız noktalara temas ettiğini fark ettim. Gerçekten hayata bazen çok yanlış yerlerden baktığımıza kanaat getirdim.

Sorulan sorular hayata dair her şeyi içeriyor. Yenilgi nedir? Kimlere mağlup denir? Yalnızlık nedir? gibi sorulara verdiği yanıtlar ile kitap devam ediyor ve tamamlanıyor. Ölümden bahsederken "istenmeyen" kelimesini kullanması ayrıca hoştu. 

Çok etkilendiğim ve hoşuma giden bazı bölümlerden pasajları, izninizle sizlerle paylaşmak istiyorum;

Soru: Hiçbir işe yaramıyorum...?
"Herhangi bir çiçeği sorunuz: Kendine benzer çiçekleri çoğaltmaktan başka bir şey yapmıyorken, kendini yararsız hissettiğin oluyor mu?
Şöyle cevap verecektir: Ben güzel bir çiçeğim, güzelliğin kendisi benim yaşama amacım.

Herhangi bir ırmağa sorunuz: Gece gündüz aynı yöne akıp durmaktan başka bir şey yapmıyorken kendini yararsız hissettiğin oluyor mu?
Şöyle cevap verecektir: Amacım bir işe yaramak değil, ırmak olmak. 

Tanrı'nın gözünde dünyadaki her şeyin bir işlevi vardır. Ağaçtan düşen yaprağın, başımızdan dökülen bir tel saçın, sırf rahatsızlık verdiği için öldürülen bir böceğin bile. Her şeyin varlığının bir sebebi vardır. Bana bu soruyu soran sen de dahil. Hiçbir işe yaramıyorum insanın kendisine verdiği bir cevaptır.

Çok geçmeden bu sorunun zehri içine işleyecek ve her ne kadar yürüsen, beslensen, uyusan ve hoşça vakit geçirmeye çalışsan da mezara girmeden ölmüş olacaksın."

Soru: Güzellik nedir?
"Hep şöyle denir: 'Önemli olan dış güzellik değil, iç güzelliktir.' 

Dünyada bundan daha yanlış bir cümle yoktur. Gerçekten böyle olsaydı çiçekler arıların dikkatini çekmek için neden onca çaba gösterirdi? Peki yağmur damlaları, güneşle buluşunca neden gökkuşağına dönüşür?

Dış güzellik, iç güzelliğin görünür kısmıdır... ve her insanın gözlerindeki pırıltıda kendini belli eder. Kişinin hırpani giyimli olması, şık kabul ettiğimiz şablonlara uymaması veya yakınındakileri etkileme kaygısı taşımaması önemli değildir. Gözler ruhun aynasıdır ve esrarengiz gibi görünen her şeyi dışa yansıtır. 

Ama gözlerin ışıldamaktan başka bir özelliği daha vardır; ayna vazifesi görürler. Kendilerine hayranlıkla bakanların görüntüsünü yansıtırlar. Dolayısıyla bakan kişi, ruhu karanlık olduğu takdirde baktığı gözde de kendi çirkinliğini görecektir; çünkü gözler de tıpkı aynalar gibi bize kendi yüzümüzü yansıtır.

Bütün bu konuşmaların sonunda her üç dinin temsilcileri yani imam, haham ve papaz da birer kısa hikaye paylaşarak, Kıpti'nin sözlerini onaylarlar. Barış ve beraberliğin güzel bir örneği sergilenir. Ve Kıpti herkesi evine gönderir dinlediklerini yazıya geçirmelerini ister ki, sonraki nesillere de aktarabilsinler diye.

Ben kendimi biraz kaptırdım arkadaşlar bu böyle sürer gider. Kısacası güzel ve etkileyici bir kitaptı. Bazı bölümlerini iki kez okudum diyebilirim. Kesinlikle tavsiye ediyorum. Hayata farklı bir bakış açısı geliştirmenize faydası olacaktır.

Herkese Keyifli Okumalar...




3 yorum:

  1. Çok başarılı bir inceleme ve derleme olmuş, elinize sağlık.
    Sevgilerle :)

    YanıtlaSil
  2. Etkileyici bir kitaba benziyor. Sizde güzel anlatmışsınız, elinize sağlık

    YanıtlaSil
  3. Paulo Coelho'nun kitaplarını çok severim, bunu okumamıştım, listeye ekledim teşekkürler

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...