SOKAK KEDİSİ BOB - JAMES BOWEN

Bugün sizlerle çok büyük beklentim olan ancak çok çok geç okuma fırsatı bulduğum bir kitaptan  söz etmek istiyorum. Daha önce köpeklerin dostluğunu anlatan "Can Dostum" adlı kitabı okumuş ve sizlerle paylaşmıştım. Bir köpeğin gözünden, onların kısa yaşamlarında insana bakış açılarını anlatan muhteşem bir kitaptı. Ancak bu kitapta ben aradığımı kesinlikle bulamadım. Belki büyük beklentiler içinde okumaya başladığım içindir bilemem. Ama şunu tekrar hatırlatmak istiyorum ki burada gerçekten okuduğum kitaplarla ilgili ne düşündüğümü ve hissettiğimi paylaşıyorum. Kimsenin hoşuna gitsin veya gitmesin diye tek bir cümle bile asla yazmam. Bunu neden hatırlattım? Çünkü aslında dünyada çok çok ses getiren "Sokak Kedisi Bob" cidden beklentilerimin çok altındaydı. Kedinin sokak kedisi olmasını anlayabiliyorum, sorun yok ama sahibinin de kediden aşağı kalır yanının olmayışı çok kötüydü.

Evet yukarıdaki cümleden de anlaşılacağı üzere yazar aynı zamanda kitabın anlatıcısı olan kişi James Bowen bildiğiniz bir sokakta yaşayan uyuşturucu müptelası. Gerçi Bob'u bulduğunda sosyal konutlarda (sanırım İngiltere'de devletin evsizleri yerleştirdiği bir bina grubu) küçük bir dairede yaşıyor ve sokak müziği yaparak geçimini sağlamaya çalışıyordu. Ancak kitabın belirli yerlerinde geri dönüşlerle yaşadıklarını anlatırken ağır bir buhran geçiren sorunlu bir genç ve ciddi bir uyuşturucu kullanıcısı olduğunu anlatan bölümler oldukça rahatsız ediciydi. Annesinin yaşadığından bile haberi olmadan çırpındığını belirttiği ve bundan rahatsızlık bile duymamasına hiç girmiyorum. Özellikle içinde hayvan sevgisi barındığı düşünülen böyle sevilesi bir kitapta bu tür anlatımlar beklemiyordum. Çocukların ve gençlerin okumalarını tavsiye etmeden önce çok ciddi düşünülmesi gerek bence.

Annesi ile yaşadığı Avustralya'dan kalkıp hiç görmediği babasını ziyaret bahanesi ile ,İngiltere'ye gelen James babası ile de anlaşamayınca evden ayrılır ve  sokaklara düşer. Annesine haber bile verme zahmetine girmeyen James kısa zamanda uyuşturucu  bağımlısı haline gelir. Bir şekilde kendini toplamaya çalışır ve sosyal konutlara yerleşerek sokak müziği yapmaya başladığı bir dönem Bob'u daire kapısı önünde yatarken bulur. Önceleri onu almak istemeyen James sonrasında onu alır ve kendince sever! Sokak müziği yaparken kedi sürekli yanındadır. Kedi sayesinde insanlar onu daha sempatik bulurlar ve  kazancı üçe beşe katlanır.

Sonra bir takım nedenler ile sokak müzisyenliğini bırakmak zorunda kalır ve Big Issau adında (evsizlerin rehabilitasyonuna katkı sağlayan bir çeşit sosyal sorumluluk projesi) dergiyi satmaya başlar. Yine kedi sayesinde sürekli haksız kazanç elde etmektedir. Çevresindeki bazı insanlar da buna tepki vermişlerdir ancak tabi ki anlatıcı kendisi olunca insan öyle bir anlatıyor ki, tüm o insanlar haksız zavallı James ve Bob'a haksızlık ediyorlar. Halbuki  kesinlikle öyle değil . Bence de tam olarak adam kediyi kullanıyor ve diğer satıcılara karşı haksız bir rekabet söz konusu.

Bu arada eroini bırakma sürecinde kullandığı farklı bir ilacı da bırakarak tam temizlenecektir. Zor bir süreçtir ve bu zor süreçte yanında olan sadece Bob'dur. Çok zor zamanları birlikte atlatırlar vs. Ayrıca sıkıcı da buldum. Yani hikaye gelişmiyor sürekli sokak isimleri ve hangi sokakta müzik yaptığı falan anlatılıyor. Yok yani cidden baydı.

Kitabın sonunda James annesini görmeye Avustralya'ya gidecektir. Tabi ki ben de bu kadar üzerine kitap yazacak kadar  büyük bir dostluk örneği olması sebebiyle (bu kadar James'in hayatını falan kurtarmış ya öyle anlatıyor) kedisini de  götürmesini bekledim doğal olarak. Hayır efendim kediyi sevgilisine bıraktı ve gitti. Evet işte bu kadar basit. Hayvanı bıraktı ve gitti.

Yani kısaca anlatmak gerekirse adam kediyi kullanarak kendi hayatını düzene soktu. Kedi sahibi ve hayvansever olarak bir çok sayfada rahatsızlık duydum. Hoşlanmadım bu karşılıksız bir sevgi değildi bence. Bob tüm tedavi masraflarını ve mama paralarını kendisi karşıladığı gibi adamın da bayağı para kazanmasına neden oldu.  Yayınlanalı çok oldu önemi var mı bilmem ama pek tavsiye etmiyorum.