SİYAH SÜT - ELİF ŞAFAK

Bugün size bahsedeceğim kitap aslında tamamen bir kadın hikayesi ve anne olmayan kadınların ya da erkeklerin anlayamayacağı bir ruh haliyle ilgili. Doğum sonrası depresyonu. İnsanlar için br kırmızı çizgi olsa da bu bir gerçek ve kadınların büyük çoğunluğunu etkiliyor. 

İnsanların bu konuya yanlış bir bakış açısı takındıklarını düşünüyorum. Sürekli bize öğretilen kutsal annelik kavramı aslında kadınların en büyük kabusu oluyor. Zamanla bu evlatların da kabusu haline geliyor. Anneliğin kutsallığı dayatması kadına insan olma hakkını kaybettin sen artık yalnızca annesin demekle eşdeğer gibi. Öyle büyütülen bir sorumluluk ki kişinin benlik algısı tamamen kırılıyor. Kendi kişiliğini yok edip sadece "anne" olarak kalması isteniyor.

Sonuç olarak bu muhteşem "insanüstü" beklentiler ve bir bebeğin bakımının her bakımdan zor olması doğum sonrası depresyonuna davetiye çıkarıyor. Bu durumun hazır olmakla veya çocuk isteyip istememekle alakalı bir durum da değil çünkü insan o deneyimi gerçekten yaşamadan neye "hazır olduğunu" tam olarak kestiremeyebiliyor. Elif Şafak bu romanında tam da bu konuya parmak basmaya çalışıyor. 

Yarattığı kadın karakterin bölünmüş iç sesleri ve bölünmüş kişiliği kendisinin farklı bir versiyonu olarak sürekli karşısına çıkıyor ve onun içindeki "kişiliklerin" çatışmasını bize yansıtıyor. Aslında kadın olmak annelikten daha büyük bir sıfat ve annelik kadınlığın sadece bir parçası. Ne yazık ki kitabın bu konuyu işleyiş şeklini çok içime sindiremedim. Kitabı okuduğum sürenin tamamı boyunca bir olmamışlık hissettim. Karmaşık akış sebebiyle sık sık okuduğum metinden koptuğum oldu. O yüzden kitabın bu kadar önemli bir konuyu ele alış biçimi beni hayal kırıklığına uğrattı diyebilirim. Daha açık, daha sert, daha gerçekçi bir üslupla karşılaşmayı dilerdim. 

Yine de bu kitabı anneler veya anne olmayı düşününler kesinlikle okumalı. Bu metin hakkındaki kararını kendisi vermeli çünkü çocuk sahibi olma fikriyle ilgili insanları " özellikle" bunu düşünen veya bu durumu yaşayan kadınları gerçekten etkileyeceğine inanıyorum. Erkeklere gelirsek eşlerinin ikilemlerini, çıkmazlarını anlamak ve onunla empati yapmak isteyen erkeklerin de bu kitabı okuması her bakımdan faydalı olacaktır. 

Herkese Keyifli Okumalar... 

STEFAN ZWEIG - AY IŞIĞI SOKAĞI

Stefan Zweig beni her seferinde şaşırtmayı başarıyor. Aslında eserlerini yazdığı tarihi düşününce böylesine insan hikayesi, ikili ilişki hikayesi anlatabilmek çok muazzam bir olgu. Aslında Ay Işığı sokağı oldukça kısa bir öykü hatta bir saat içinde okunabiliyor. Hikaye o kadar güzel akıyor ve betimlemelerle sizi içine çekiyor ki keyifle sürükleniyorsunuz. 

Kitabın ana karakteri aslında sadece olaylara şahitlik eden bir anlatıcı. Hikaye ise yolculuğu sırasında tanıştığı insanlarla ilgili. Aşk hikayesi olarak başlayan anlatım aslında yok eden bir bencilliğin, sefalete sürükleyen bir takıntının anlatısı. 

Sanırım en ilginç yanı günümüzde de hala böyle insanların varolduğunu bilmek. Özellikle kadına uygulanan baskı ve şiddetin sadece fiziksel olamayacağını, ekonomik şiddetin, kibir ve açgözlülüğün insana her şeyini kaybettirebileceğini anlatan bir ibret kesiti aslında bu. Erkekler, onların kibirleri ve bunun akıl almaz dehşet verici sonuçları diyebiliriz. Size hikayeyi anlatmak istemiyorum çünkü okurken anlayabileceğiniz bir şey yazarın anlattıkları, etkilenmeniz ve hissetmeniz gereken. 

Kadın cinayetlerinin kol gezdiği ülkemizde erkeklerin hastalıklı histerilerine yakından bakabilmek için kafa karıştırıcı, incitici bir öykü bu. Bir insana sahip olma arzusuyla kendini de karşısındaki insanı da tüketen gerçek bir hastalık hali. 

Her şey o kadar gerçek ki belki de bir trajediye engel olabilecek asıl kahramanımız, kendini tanıştığı kişilerden oldukça elit ve kibar görse de özünde aynı tanıştığı adam gibi bencil bir korkak. Aslında o kadar bizim gibi ki, bu aynaya bakıyormuş hissi midenize bir yumruk gibi çöküyor. Muhakkak tavsiye ediyorum. 

Herkese Keyifli Okumalar...