FAHRENHEIT 451 - RAY BRADBURY

Uzun zamandır böyle bir övgü yazısıyla karşınıza gelmeyi bekliyordum ve nihayet buradayız. Distopya zaten sevdiğim türlerin başında geliyor fakat bu kitap tüm okuduklarımın içinde açıkça en iyisi. Kıpkırmızı kapak tasarımı ve her yerine iliştirilmiş ödül ibareleriyle daha tek bir sayfasını bile okumadan kendi beklentisini yaratıyor. Saldırgan tasarımının hakkını veren hikaye, okurmaya başladığınızda resmen algınızı ısırıyor ve bütün o ödülleri hak ettiğine dair okuyucunun zihninde şüphe bırakmıyor.

Neil Gaiman önsözüyle başlayan okuma serüvenimiz harika bir yazar notu ve sonsözle nihayete eriyor. Aradaki macera kendini bir solukta okutturuyor. Şu an inanılmaz yoğun olan tempoma ve çalkantılı hayatıma rağmen iki gün içinde okumayı bitirdim çünkü elinize aldığınızda bırakmak imkansız. Kolay okunuyor, göz yormuyor, ağdalı betimlemelerle yolunuzu tıkamıyor fakat insanı yer yer -hatta sık sık- dehşete düşürdüğünü söylemek abartılı bir ifade olmaz.

Konusundan biraz bahsetmemiz gerekirse -tabii ki pek spoiler olaylarına girmeden- hikayemiz alternatif ve karanlık bir gelecekte geçiyor. Aslında ortam karanlık değil ve kimse bir şeylerin yanlış gittiğinin farkında değil. Cinayet, intihar, savaş, şiddet gibi kavramlar tamamen normalleştirilmiş ve sıradan hale gelmiş durumda. Duygulardan arındırılmış insanlar sadece eğlence ve zevk odaklı bir yaşam sürüyor. Akrabalık ilişkilerinden tutun, romantik ilişkilere kadar her şey sahte.

Bu düzenin koruyucuları da itfaiyeciler. Buradaki itfaiyecilerin esas görevi yangın sondürmek ve hayat kurtarmak değil. Devlet tarafından yasaklanan kitapları evlerle ve hatta gerekirse kitapların sahibiyle birlikte yakmak. İnsanlar şiirlerden tutun, kutsal kitaplara kadar her türlü duygunun ve inancın gereksiz olduğuna karar vermişler. İlk başlarda bunu yapan toplumun kendisiyken -ki günümüz toplumunun kolayca tüketme ve maddeye tapınma çılgınlığını ibret verici şekilde anımsatıyor- sonraları devlet eliyle topyekün bir yasağa dönüşmüş.

Kitabımızın kahramanı Guy. Aslında Bu adam bir itfaiyeci ve sistemin temel taşı hatta bizzat koruyucusu. Yine de bir şekilde, yanlış bir şeyler olduğunun ve olan biten hiçbir şeyin doğru olmadığının farkındalığı içinde. Öyle karanlık zihinler üretiyor ki toplum düşünmek isteyen insanlar ne düşüneceklerini bilecek noktada bile değiller. Bu ortamda sıradan hayatını sürdürürken Guy bir akşam iş dönüşü Clarissa adında genç bir kızla tanışır ve bu olay yaşanacak her şeyi tetikler. Kafasındaki adını koyamadığı sorunlara ve birikmiş bütün o sıkıntılara Clarissa bir çıkış kaynağı olur. Clarissa, mevcut toplum için tamamen anormal kabul edilse de Guy için bir şekilde toplumun geri kalan bütün fertlerinden daha normal görünüyordur.

Kızın çocuksu halleri ve masumiyeti esas karakterimizi çok etkiler ve olaylar aslında bundan sonra çığırından çıkarcasına gelişir. Etrafındaki her şeyin ne kadar suni ve sahte olduğunu fark eden Guy artık istese bile bu hayatı, bu şekilde yaşayamaz. Kitap yasakları ve okumann terk edilmesine dair bir hiciv gibi görünse de aslında Fahrenheit 451 doğrudan toplumsal bir eleştiri. Sevgi, aidiyet, fedakarlık, emek, sabır gibi nice hasletten yoksun bir toplumun aslında hayvan sürüsünden hiçbir farkı kalmayacağını anlatan bir felaket senaryosu.

Aldığı bütün ödülleri tek tek hak eden, bilimkurgunun ve distopyanın en nadide örneklerinden olan bu eseri okumanızı hepinize tavsiye ederim. Bugüne kadar okumamış olduğum için kendime kızıyorum ve eminim kitabı bitirdiğinizde siz de aynı hissiyatı yaşayacaksınız. Guy Montag hepimizin tanıması gereken biri, küçük eylemlerin büyük kahramanı. Onunla tanışın.

                                                         Herkese Keyifli Okumalar...

İSKANDİNAV MİTOLOJİSİ - NEIL GAIMAN

Selamlar, bugün size bahsedeceğim kitabın yazarı sanıyorum en sevdiğim yazar, emin değilim gerçi her an, herkesi daha çok sevebilirim. Daha önce okuduğum, bayıldığım ve blog'ta övdüğüm Amerikan Tanrıları, Yokyer, Yolun Sonundaki Okyanus ve daha nicelerinin yaratıcısı olan Neil Gaiman bir edebiyat kahramanı sayılabilir. 

Kitaba gelirsek öncelikle yayınevine minik bir teşekkürle giriş yapmak isterim. İnanılmaz berrak bir baskısı, gayet ferah yazı puntosu ve sıfır imla hatasıyla buram buram kalite kokan bir eser ortaya koymuşlar ve yazarın hakkını vermişler. Ciltli baskı eminim çok güzeldir ve kütüphanede durması bile başlı başına bir zevk olacaktır. Fakat metin uzunluğu ve yoğunluğu bakımından cilt gerektirecek bir eser değil aslında gönül rahatlığıyla karton kapak baskısını edinebilirsiniz. 

Kitabın konusuna gelirsek isminden yola çıkarak farkedebileceğiniz gibi konumuz İskandinav mitolojisi. Marvel sağ olsun zaten Odin, Thor, Loki gibi karakterlere aşinalık kazanmıştık ama bu kitapta irili ufaklı bir çok tanrı ve hatta dev var. Daha önce hiç duymadığınız mitolojik yaratıklar ve esasında kelt efsanelerinin özü. Kitaptaki ve Marvel evrenindeki tanrıların tasvir olarak birbirine çok benzemesi kitabı okurken doğrudan oyuncuların gözümde canlanmasına sebep oldu. Sanırım sonsuza kadar merak edeceğim konulardan biri olacak hiçbir film izlemeden, kafamda yerleşmiş imgeler olmadan bu kitabı okusaydım bu tanrıları nasıl hayal ederdim? 

Kitabın konusuna dönersek ilk elinize aldığınızda karşınıza çok güzel bir önsöz çıkıyor ve yazar bu kitabı neden kaleme aldığını çok güzel açıklıyor. Bu kitap İskandinav mitolojisine bir saygı gösterisi. Yunan ve Roma mitleri arasında -filmlerle hatırlanana kadar- soluk kalan bu koca kültür çoktan bu saygıyı hak etmişti. Yerel hikayelerden, efsanelerden ve tarihi kaynaklardan ilham alan Neil Gaiman bu kitabı tek bir kurgusal metin olarak değil de çeşitli hikayelerden ilham alan kısa öyküler olarak tasarlamış. 

Kitabın başında bu öyküler daha esprili, daha aydınlık ve daha birbirinden bağımsızken sonlara doğru gidildikçe öyküler arasında bir hikaye örgüsü oluşuyor ve Ragnarök düzleminde her şey giderek karanlıklaşıyor. Bu kitapla ilgili en önemli nokta genel kültürümüze kattığı şeyler dışında kafamızdaki imajları yerle bir etmesi. Bu kitabı okuduktan sonra artık ne Thor'a ne de Loki'ye aynı gözle bakamayacaksınız. Mitolojik bir tanrı bile olsa bir şekilde "kötü" karakterin ayrı bir derinliği ve cazibesi oluyor. Loki'yle ilgili yaptığım bu yorum sizi yanılgıya düşürmesin Odin'de bilgeliğini şeytanlığa kullanmakta gerçek bir usta. 

Büyüklü küçüklü tanrılar, Thor'un çekicinden tut, şiir şarabına kadar mükemmel kurgulanmış hikayeler, dünyanın yaratılışı ve alemlerin kurulmasıyla ilgili insanın ufkunu açan bütün o bilgiler olmasa bile sırf Loki'nin nasıl anne olduğunu öğrenmek için bile okumanızı tavsiye ederdim. Odin herkese Freya güzelliği bahşetsin diyor ve bu kitabı hepinize tavsiye ediyorum. 

Herkese Keyifli Okumalar... 

ROANOKE KIZLARI - AMY ENGEL

Bugün sizlere yeni okumayı bitirdiğim bir kitaptan söz etmek istiyorum. Öncelikle kesinlikle +18 olarak yayımlanması icap eden bir içeriğe sahip olduğunu söyleyeceğim. Sakın yanlış anlaşılmasın içerik olarak öyle açık saçık veya pornografi içeren paragraflar olduğundan değil. Benim yetişkin ruhumu bile okurken yaraladığı için. Evet yanlış okumadınız gerçekten konuyu son derece rahatsız edici buldum. Daha da kötüsü yazarın konuyu işleyiş şekli. Tek bir satır bile edepsizlik etmeden bu konuyu okura bu derece rahatsız edecek düzeyde geçirmek bence büyük bir başarıdır.  Bu kitabı sanıyorum psikolojik gerilim türü olarak niteleyebiliriz, rahatsız edici içerikte zirveye oynar ama yine de bir Çatı serisi değil tabii. 

Kitabımızın baş kahramanı Lane 15 yaşındayken annesinin intihar etmesi sonucu öksüz kalır. Babasının kimliği zaten bilinmemektedir. Annesi zaten her zaman aşırı derecede mutsuz, psikolojik sorunları olan bir kadındır. Lane hemen hemen hiç sevgi görmeden büyümüştür. Bunun nedenini hiç bir zaman anlayamamıştır. Annesi geldiği yerden yani Roanoke'den söz etmekten nefret eder. Oradaki kötülüğün hiçbir yerde olmadığı konusunda Lane'i her zaman uyarır. Tabi ki Lane bu uyarıların hiçbirini tam olarak anlamamaktadır. İşte şimdi annesi ölmüştür ve Rooanoke'ye gitme zamanı gelmiştir. Büyükanne ve büyükbabası onu sevinçle karşılamış ve evlerine kabul etmişlerdir.

Ailenin çalışan emektarı Charlie Lane'i  otobüs terminalinden alıp eve getirdiğinde kuzeni Allegra onu sevinç ve neşe içinde karşılamıştı. Allegra kendi yaşıtı bir arkadaşı olduğu için çok mutluydu ve bu mutluluğu Lane ile paylaşıyordu. Kocaman güzel bir ev, içi hayvanlarla dolu kocaman bir çiftlik ve sadece kızların her türlü ihtiyacını karşılamak için masa üzerinde bırakılan büyükbabanın kredi kartları...

Aile son derece varlıklıydı ve hiç para sorunları yoktu. İstediği her şeyi alabilmekte özgürlerdi. İstedikleri zaman kasabaya iniyorlar eğleniyorlardı. Hatta onlarla ilgilenen erkek arkadaşları bile vardı. Cooper Sulleven ile Lane arasında müthiş bir çekim vardı. Allegra ve Tommy arasında olduğu gibi... Ne var ki böyle gerçek olamayacak kadar mükemmel değildir hayat, bir süre sonra Lane bu mükemmel yaşamı ardında bırakarak arkasına bakmadan kaçacaktır. 

Efendim kitabımızı iki zamanlı olarak ilerletmiş yazarımız. Yani bir geçmişe yani 15 yaşında öksüz kalarak Rounake'ye gelen Lane'in yaşadıklarını okuyoruz. Diğeri günümüz yani eşinden yeni boşanmış genç bir kadının gözünden yaşananları aktarmış bize. Neyse efendim Lane'in kuzeni Allgera kaybolmuştur. Günler geçmiş, polis her yerde aramış ancak bulamamıştır. Büyükbabası bir gece yarısı Lane'i arayarak mutlaka Raonake'ye geri gelmesi gerektiğini söyler. Allegra'ya karşı sorumluluk duyan Lane sırf onun hatırı için o eve geri dönecektir. Ama Lane'de çok iyi bilir ki Rounake kızlarının en büyük özelliği ya genç yaşta intihar etmeleri ya da kaçarak ortadan kaybolmalarıdır.

Bir aile düşünün ki çok eski bir geçmişleri var bulundukları yerde. O bölgenin önde gelen ailelerinden ve oldukça zenginler. Kızlarının hiç biri uzun ve mutlu yaşamamış. Kimse tam olarak sorgulamıyor ve kimse hiçbir şekilde bulaşmıyor. Aile içinde yaşananlar aile içinde kalıyor ki bence en büyük sorun da zaten bu.

Biraz durağan bir kitap olduğunu belirtmeliyim. Hikaye aslına bakarsanız hiç de olacak bir iş gibi görünmüyor. Gerçekçilik kavramından uzak kalmış bana göre. Tek bildiğim güçlü bir kalem olduğu ve tüylerimi bazı satırlarda diken diken ettiğidir. Tavsiye ediyorum  diyemem çünkü özellikle genç zihinleri  gereksiz düşüncelere sevk edebilecek bir konu. Psikolojik gerilim severim diyen yetişkinler için ise zaman geçirtebilir. 

Herkese Keyifli Okumalar...